Vanochtend zijn we – zoals door de week gebruikelijk gewekt – met het journaal uit de radiowekker. Sluimerend hoorde ik over de discussie rondom Lelystad Airport. Een discussie die over de belangen van de Royal Schiphol Group N.V. gaat en niet over de mensen die in ons ‘breekbaar vaasje’ wonen.
‘Ik ben medeplichtig. En u ook.’
De burgers van Europa hebben er geen invloed op, maar zijn wel medeschuldig aan de dood van oorlogsvluchtelingen en migranten. Akelig en onverteerbaar.
Tijd voor een Europese republiek?
Aan mijn aandacht was ze ontsnapt: Ulrike Guérot. Maar wat een verademing haar te horen in de Tegenlicht-uitzending in december. Met de Brexit, de huidige staat van de Europese Unie en het populistische gerammel aan democratische poorten zakt de moed je soms in de schoenen.
En jawel, de EU is ‘moreel en cultureel bankroet’, aldus de historica, maar alles is nog niet verloren.
De politieke schande van Europa
De grootste Europese politieke schande is momenteel toch wel de opvang van oorlogsvluchtelingen uit Syrië. Dat Erdogan met de deal tussen Turkije en de Europese Unie diezelfde unie kan chanteren, zouden we ironisch kunnen noemen, als het niet zoveel ellende veroorzaakt.
De Amerikaanse verziekingen
Is de status van het land dat zich als het beste en meest democratische land ter wereld presenteert nu gedegradeerd tot een bananenrepubliek? In ieder geval kan feitenvrij politiek bedrijven enorm succesvol zijn. De keuze voor Trump laat zien, dat net als bij Wilders in Nederland, een ‘goed’ verhaal belangrijker wordt gevonden dan de realiteit.
Wereldrijk: United Neverland
Vrijdagochtend 24 juni ben ik enigszins onthutst wakker geworden met de uitslag van het Britse referendum. Het voormalig wereldrijk heeft met kleine meerderheid gekozen voor een Brexit en ik had ze verstandiger geacht.
Wordt verwacht: meer toekomst
Het concept van inkomen door betaald werk is langzamerhand achterhaald. Er is steeds minder van en voor steeds minder mensen, waarvan er steeds meer bijkomen. Tijd voor een toekomst met een basisinkomen, want geld kan je gewoon maken.
Nieuw Ithaka
Jawel, daar was-ie weer. Zo’n VVD’er die beweert dat de bijstandsuitkering wel omlaag kunnen, want ‘de bijstand is geen hangmat, maar een vangnet’. Aperte lulkoek, weten we ook al jaren. Maar het gaat er bij de VVD-kiezers in als Gods woord in een ouderling.
Persvrijheid is best nog een ding
Wereldwijd is er nog veel op de persvrijheid aan te merken. Op de kaart die Reporters Without Borders maakte, zijn de meest beroerde en onveilige plekken in rood en zwart aangegeven. Dat is het grootste deel van de wereld.
De poreuze cirkel van de lokale democratie
In aanloop naar de verkiezingen voor de nieuwe gemeenteraden is er al veel geschamperd over de lokale democratie. En dat is soms terecht. Toch ga ik stemmen. Sterker nog, dit jaar mag ik een hele dag achter de tafel van een Amsterdams stembureau zitten.
Gelijkheid is nogal rottig verdeeld
We weten het. Jij weet het. Ik weet het. De gelijkheid is ongelijk verdeeld, vermogen is ongelijk verdeeld, erkenning en status zijn ongelijk verdeeld.
Woorden, apen en nootjes
Voor wie een aardig inkijkje wil krijgen in de wereld van de Haagse kaasstolp en de taal van Wilders zijn er momenteel twee actuele boeken beschikbaar. De woorden van Wilders & hoe ze werken van Jan Kuitenbrouwer en Je hebt het niet van mij, maar… van Joris Luyendijk. Ze roepen verbazing en ergernis over het politieke bedrijf op, maar zijn gelukkig met humor geschreven.