De giftige handel in soja
Op 28 juni is het handelsakkoord Mercosur gesloten. Een verdrag tussen de Europese Unie en vier Zuid-Amerikaanse landen: Brazilië, Argentinië, Uruguay en Paraguay. Klinkt lekker natuurlijk, een akkoord. Maar er is van meerdere kanten kritiek.
Koester uw wormen
Momenteel zitten verschillende sectoren, gemeentes, ministeries en de regering met de handen in het haar. Het Programma Aanpak Stikstof (PAS) zou in werking treden. Maar de PAS voldoet volgens de uitspraak van de Raad van State niet aan de Europese natuurwetgeving. Beroep is niet mogelijk.
Koerswijziging
Nog ongeveer een maand en dan ben ik een jaar gestopt met roken. Hoera! Zou ik nu ook langer leven? En hoe ga ik dan leven? Pensioen zit er niet in en van de Toto zal ik het niet moeten hebben. Ik heb besloten dat ik met audio mijn vernieuwde leven glans ga geven. Dus dat betekent: Leve de podcast!
Een nieuwe lente, een nieuwe kwijlebabbel
In Het Parool van zaterdag 23 maart wordt de vraag gesteld of Thierry Baudet een Pim 2.0 is. Daar geloof ik niets van, hoewel er overeenkomsten zijn. Gezien de retoriek van Baudet hebben we eerder te maken met Mussert 2.0.
Europese politici hebben Europese burgers nodig
De nationalistische bombast die je in vrijwel alle Europese landen hoort, is vrij stuitend. Natuurlijk zijn er zaken waarop je als inheemse burger trots kunt zijn op je land.
Te weinig, te laat en de treurige leugens
Vanochtend zijn we – zoals door de week gebruikelijk gewekt – met het journaal uit de radiowekker. Sluimerend hoorde ik over de discussie rondom Lelystad Airport. Een discussie die over de belangen van de Royal Schiphol Group N.V. gaat en niet over de mensen die in ons ‘breekbaar vaasje’ wonen.
‘Ik ben medeplichtig. En u ook.’
De burgers van Europa hebben er geen invloed op, maar zijn wel medeschuldig aan de dood van oorlogsvluchtelingen en migranten. Akelig en onverteerbaar.
Ouwe makker
17 maart 2018 – Zaterdagavond, even letterlijk naar The Movies, naar de prijswinnende film The Shape of Water. De mobiel moet natuurlijk wel tot zwijgen worden gebracht. Snel een Facebook-melding bekijken, maar ik blijf hangen bij de tijdlijn en zie een bericht van Ingmar Heytze: ‘Rouwt om Ef Starik.’
Zet mij maar uit
Voor mij was 2017 een beroerd jaar. Dood en ziekte druppelde het hele jaar het dagelijkse leven in. Met mijn conditie, fysiek, geestelijk en zakelijk, had ik het zelf ook wel gehad, dacht ik.
Béla Tarr & de keerzijde van de vooruitgang
Dit is geen oeuvre, dit is een universum. Dat is de treffende titel van het essay van Dana Linssen, dat is verschenen bij de tentoonstelling Till the End of the World over de films van Béla Tarr (1955). Bij de opening in EYE liet de Hongaarse regisseur een manifest voordragen door actrice Johanna ter Steege.
Tijd voor een Europese republiek?
Aan mijn aandacht was ze ontsnapt: Ulrike Guérot. Maar wat een verademing haar te horen in de Tegenlicht-uitzending in december. Met de Brexit, de huidige staat van de Europese Unie en het populistische gerammel aan democratische poorten zakt de moed je soms in de schoenen.
En jawel, de EU is ‘moreel en cultureel bankroet’, aldus de historica, maar alles is nog niet verloren.
De politieke schande van Europa
De grootste Europese politieke schande is momenteel toch wel de opvang van oorlogsvluchtelingen uit Syrië. Dat Erdogan met de deal tussen Turkije en de Europese Unie diezelfde unie kan chanteren, zouden we ironisch kunnen noemen, als het niet zoveel ellende veroorzaakt.
Mijn IDFA in 22 minuten
Het is overweldigend. Ieder jaar biedt het IDFA een rijk programma aan documentaires, in aantal en in diversiteit aan onderwerpen. Voor zover mogelijk heb ik het festival gevolgd en films bekeken. Je kijkt films, ontdekt nieuwe verhalen en perspectieven, en je mist films. Het is veel.