Iedereen was er toch een beetje beduusd van. Van dat zelfverzekerde optreden met een schitterende voordracht van Amanda Gorman bij de inauguratie van president Joe Biden. Ik vond nog een ander gedicht van de jonge dichter dat van eenzelfde kracht en actualiteit is.
Amsterdam – Berlijn, und wieder zurück
We zijn met een camperbus door Duitsland getrokken. Met als uiteindelijke bestemming Berlijn waar we – na een half jaar – onze studerende dochter zijn gaan ophalen. Grotendeels door voormalig DDR-gebied, voor ons onbekend terrein.
De vrije markt veroorzaakt crisis na crisis
Van verschillende kanten hoor je dat de coronacrisis een uitgelezen moment is om de wereld anders in te richten. Daar wordt veelal het westerse, kapitalistische systeem mee bedoeld. Veel mensen lijken te beseffen dat het zo niet langer kan.
Ons wereldrijk
In de voorstelling Ons Wereldrijk laat de groep Hotel Modern de vroege geschiedenis van de VOC zien. Door grote maquettes, die de Indonesische archipel verbeelden, te bevolken met kleine poppetjes worden de koloniale verhalen verbeeld. Hopelijk eind mei weer in Frascati te zien.
Verloren oorlogen
Als interviewer ben je vaak net zo goed als degene die je spreekt. Dat gaat in dit geval ook op voor de gasten van schrijver en podcaster Scott Carrier die een aantal Amerikaanse legerveteranen hun verhaal laat doen.
Migratiepaniek
Voor wie dacht dat de haat tegen migranten is voorbehouden aan nationalistisch of conservatief rechts, heeft schrijver Kenan Malik een vervelende boodschap. We doen er allemaal aan mee, bij volmacht.
Koerswijziging
Nog ongeveer een maand en dan ben ik een jaar gestopt met roken. Hoera! Zou ik nu ook langer leven? En hoe ga ik dan leven? Pensioen zit er niet in en van de Toto zal ik het niet moeten hebben. Ik heb besloten dat ik met audio mijn vernieuwde leven glans ga geven. Dus dat betekent: Leve de podcast!
Europese politici hebben Europese burgers nodig
De nationalistische bombast die je in vrijwel alle Europese landen hoort, is vrij stuitend. Natuurlijk zijn er zaken waarop je als inheemse burger trots kunt zijn op je land.
Ouwe makker
17 maart 2018 – Zaterdagavond, even letterlijk naar The Movies, naar de prijswinnende film The Shape of Water. De mobiel moet natuurlijk wel tot zwijgen worden gebracht. Snel een Facebook-melding bekijken, maar ik blijf hangen bij de tijdlijn en zie een bericht van Ingmar Heytze: ‘Rouwt om Ef Starik.’
Zet mij maar uit
Voor mij was 2017 een beroerd jaar. Dood en ziekte druppelde het hele jaar het dagelijkse leven in. Met mijn conditie, fysiek, geestelijk en zakelijk, had ik het zelf ook wel gehad, dacht ik.
Béla Tarr & de keerzijde van de vooruitgang
Dit is geen oeuvre, dit is een universum. Dat is de treffende titel van het essay van Dana Linssen, dat is verschenen bij de tentoonstelling Till the End of the World over de films van Béla Tarr (1955). Bij de opening in EYE liet de Hongaarse regisseur een manifest voordragen door actrice Johanna ter Steege.
Tijd voor een Europese republiek?
Aan mijn aandacht was ze ontsnapt: Ulrike Guérot. Maar wat een verademing haar te horen in de Tegenlicht-uitzending in december. Met de Brexit, de huidige staat van de Europese Unie en het populistische gerammel aan democratische poorten zakt de moed je soms in de schoenen.
En jawel, de EU is ‘moreel en cultureel bankroet’, aldus de historica, maar alles is nog niet verloren.