Voor wie dacht dat de haat tegen migranten is voorbehouden aan nationalistisch of conservatief rechts, heeft schrijver Kenan Malik een vervelende boodschap. We doen er allemaal aan mee, bij volmacht.
Zondag is een mooie televisiedag. ‘s Ochtends is er muziek en boeken met de VPRO (nog wel), en politieke discussie bij Buitenhof. Niet altijd, maar vaak blijf ik nog even hangen bij Omrop Fryslan (Fryslan Dok, weer mooi vandaag) en Brainwash Talks van de Humanistische Omroep.
Dat laatste programma bestaat uit live opgenomen optredens van schrijvers of wetenschappers, met een idee of een mening die je eigen denken ook even op scherp zet. Dat kan in minder dan een kwartier.
Verplaatste grenzen
Vandaag – 1 december 2019 – was de beurt aan de mij onbekende schrijver Kenan Malik. Onterecht, zo bleek, want hij had een interessante analyse over migrantenhaat in Europa en de aanpak van de EU, ofwel Fort Europa. Daarnaast heeft hij een lezenswaardige website, want schrijvers doen het met woorden.
Op dit blog voer ik al eens uit tegen met migratiebeleid van Europa, het perspectief dat Malik kiest is ruimer genomen. Het gaat namelijk ook over Amerika, dat dezelfde kramp heeft, de ‘migratiepaniek’. Dat was een nieuw woord voor mij.
Dat woord geeft goed de status van de angst aan die bespeelt wordt, door nationalistisch en populistisch rechts in West-Europa, maar ook door katholiek, conservatief of corrupt Oost-Europa. We kennen de namen.
De Europese Unie betaalt intussen veel geld aan landen in Noord-Afrika om hun politie- en veiligheidsdiensten in zetten als Europese grenswachten. Migratiepaniek is duur. Over realistisch migratie- en visabeleid wordt niet serieus nagedacht of gewerkt. We gaan verenigd over lijken.
Na de schrik verder
Maar het beeld van het dode Syrische jongetje op een Turks strand, noch het beeld van een verdronken vader met zijn dochtertje in de Rio Grande veranderen iets aan het beleid.
Natuurlijk, het roept afgrijzen en woede op. Even later kiezen we toch weer bestuurders die inhumaan migratiebeleid toestaan of zelfs uit overtuiging maken. Ook hun namen kennen we.
Van de duizenden in de Middellandse Zee verdronken migranten weten we zelfs dat niet. Hun naam.
Hieronder de trailer van deze Brainwash Talk, de hele versie staat op de website van de Humanistsche Omroep.
Bij foto: Oscar en Valeria Ramirez, afkomstig uit El Salvador, verdronken juni dit jaar in de Rio Grande. (foto AFP)
