De vriendelijkste filiaalhouder van het neoliberale afbraakbeleid gaat – uiteindelijk – weg. Het is dan toch zover. Premier Mark Rutte (VVD) heeft zijn vertrek aangekondigd. Maar waarom al die zoete herinneringen?
Was de val het kabinet al een beetje te voorspellen, het vrijwillig opstappen van Mark Rutte was een heuse verrassing. En hoewel we zeker niet onmiddellijk van hem af zijn, geeft het in ieder geval weer wat lucht. Het moet maar eens over zijn met dat verstikkende gehuichel, dat beschamende gedraai en die flagrante leugens. Wel nog even afwachten wat we er voor terugkrijgen. Wie weet breken er andere tijden aan in de landelijke politiek.
Mogelijk was zelfs de verrassingstactiek van Rutte uit de oude doos, want naar het schijnt heeft zijn politieke held president Lyndon B. Johnson iets vergelijkbaars geflikt. Dat was ook een slimme, aalgladde machtspoliticus.
Natuurlijk is de val van Rutte 4 voorspelbaar geweest, want het boterde al niet of nooit lekker tussen de deelnemende partijen. Het door de VVD zelf gecreëerde immigratieprobleem – sluiten van opvanglocaties – is een cynische aanleiding geweest om de boel te laten klappen.
Zoete woorden
Ik heb het niet op de voet gevolgd, maar de oppositie kwam wel met iets te zoete woorden over Rutte. Die vriendelijkheid en goede humeur heeft toch kennelijk het effect dat zijn wandaden tegen de Nederlandse verzorgingsstaat plots leken verdampt. Hij werd bedankt voor zijn ‘harde werk’, voor ‘veel leuke dingen’ (Kuiken), ‘tomeloze inzet’ (Wilders) en ‘vriendschap’ (Klaver). Het deed Kustaw Bessems in de Volkskrant denken aan ‘een collectief Stockholmsyndroom’.
Lachend sociaal beleid en de overheid slopen en dat de mensen toch van je blijven houden, dat lijkt de echte visie van Rutte. Dat kan niet blijven goed gaan. Esther Ouwehand (PvdD) legde het Sophie Hermans – de trekpop van Rutte en de VVD – nog eens helder uit in het debat volgend op de aankondiging van Rutte.
Slecht nieuws is goed nieuws
Ik ga hier niet alle analyses lopen herhalen, maar het is treurig dat veel nijpende politieke beslissingen op zich zullen laten wachten. Stikstof, landbouw, natuur, bouwen en wonen. In september gaat de Tweede Kamer bepalen aan welke kwesties het demissionaire kabinet nog wel mag werken.
Toch denk ik dat goed nieuws is dat Rutte optieft en er gewerkt kan worden aan een werkelijk nieuwe bestuurscultuur en een vertrouwenwekkende overheid. Blijft wel over de treurige conclusie dat zijn kabinetten geen wezenlijke problemen voor Nederland heeft verholpen. De bestuurlijke crisis die zich vanaf eind jaren ’90 heeft ontwikkeld vanuit het heilige geloof in markt en minder overheid is onder leiding van Rutte verder verergerd. Daar heb ik geen zoete woorden voor.
Huishoudelijke mededeling
Abonnees op deze berichten krijgen vanaf heden, als het goed is, een e-mail via een andere service: Mailerlite. Hun gegevens staan nu op een Europese server die aan de Europese wetgeving (AVG) voldoet.
Omdat het ook feest is bij De Correspondent, dit journalistieke platform bestaat 10 jaar, mag ik je als lid een maand gratis vrijblijvend toegang geven. De link is gelding tot en met 15 augustus.
In lijn van deze blog kan ik je zeker het Politiek Dagboek van Marc Chavannes aanbevelen, dat treffend de vinger legt op de pols van de Nederlandse politiek.
