New York City is veel en groot

New York City is luidruchtig. Door de drukte van mensen, verkeer, ratelende airco’s en bouwactiviteiten in Midtown en Downtown. Op elke hoek hoor je wel ergens gehamer of gejekker vandaan komen, afgewisseld met jankende uithalen van slijptollen en onbestemd dreunen. Toch heeft de stad opvallend veel groen en parken. Die zijn zeer welkom, want het is er best warm op straat.

Met die warmte kan het erger, lieten we ons vertellen, maar vrijwel elke dag 28 ℃ (82 ℉) waren we niet meer gewend. Ook de metrotreinen brachten verkoeling, zodat we de warme, wollen deken van de ondergrondse stations even konden vergeten.

De behoefte aan groen in New York heeft ook vorm gekregen in Million TreesNYC, een publiek-privaat project dat inmiddels meer dan 900.000 bomen heeft geplant. Het is onderdeel van een groter plan, PlaNYC, om de stad groener en duurzamer te maken. Gezien het verkeer is er voldoende CO2 voor de nieuwe aanplant.

Jezus en de schone kunsten

Zondag was het een dag geweest van muziek en verering door de bezoeken aan de dienst van de Shiloh Baptist Church en het concert van Nick Cave & The Bad Seeds. Hallelujah! Maandag stond in het teken van beeldende kunst.

Vanuit Harlem zijn we per trein op weg gegaan naar DIA Beacon, een van de musea van de Dia Art Foundation. De treinreis van ruim een uur voert je noordwaarts langs de Hudson rivier, wat op zich al een uitje is. Je kunt ze je helemaal voorstellen, de pelsjagers die met hun kano’s in het voorjaar de rivier afzakken.

Het museum is met name gewijd aan moderne Amerikaanse kunst vanaf eind jaren vijftig. In de voormalige Nabisco Box Printing Factory worden vaste collecties of op locatie gemaakt werk getoond van kunstenaars als Donald Judd, Sol LeWitt, Louise Bourgeois en Richard Serra. Een speciale tentoonstelling liet werk zien van Carl Andre. Mijn ontdekking was toch het minimalistische werk van Fred Sandback, die met eenvoudig wollen draad aan wonderbaarlijke ruimtelijke herindeling doet.

• 

• 

• 

Tegen de avond komen we terug uit Beacon aan op Grand Central Station, waar we wat eten. Op verzoek van mijn dochter gaan we naar Times Square, dat we eerder overdag bezochten. ’s Avonds is het het net zo druk als overdag. Het grote verschil is natuurlijk de kakofonie aan gekleurd licht van alle reclame die aan de gevels prijken.

Meer dan Wall Street momenteel lijkt Times Square de fysieke uiting van het Amerikaanse, reëel bestaande kapitalisme. Vandaar waarschijnlijk dat eenzame protestbord: ‘Repent! Follow Jesus! Wat bij mij de scène uit de bijbel opriep van Jezus die de valsemunters en de woekeraars de tempel uitjaagt.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

New York is groot

Terwijl we toch niet hebben stilgezeten, hebben we New York lang niet gezien. We hebben het meer ‘gedaan’, zoals Amerikaanse toeristen in Europa hun bezoek plegen te noemen. Het is niettemin de moeite om de toeristische gemeenplaatsen te zien: Manhattan Bridge, Brooklyn Bridge, Central Park, met de Staten Island Ferry mee en langs het Vrijheidsbeeld varen. Of de High Line, het park dat op een een oud metroviaduct is aangelegd, of buurten als China Town en East Village.

In East Village, waar we op aanraden van een vriendin bij Veselka’s hebben gegeten, kwamen we op straat een spontaan aangelegd altaar tegen voor de slachtoffers van het seperatistisch geweld in Oekraïne. In East Village wonen veel voormalig Russen en Oekraïners.

Op naar Washington ‘Da Capital’

Donderdagochtend verlaten we ons appartement in Harlem. We nemen afscheid van Melvin, de vriendelijke eigenaar die vertelde dat hij op Aruba is geboren. Het pand in Harlem had hij 30 jaar geleden gekocht voor $12.000. De buurt is er intussen op vooruit gegaan en de huizen kosten nu een veelvoud van dat bedrag.

Met z’n vijven pakken we de metro naar Madison Avenue, waar we met ‘de Chinese bus’ (Eastern) naar Washington DC (voorheen District of Colombia) gaan. De Chinese bus doet zijn naam eer aan: hij is communistisch knalrood en zonder reclame. Zoals een vriend voorspelde, duurde die reis geen 4 maar bijna 6 uur. De snelweg van New York naar Washington is berucht om zijn roadworks met bijbehorende files. De staat van de wegen, zagen we ook in New York, wil nogal eens te wensen over laten.