Vrijdagnacht 20 augustus hoorde ik een uitzending van ZomerNachten. In dat programma vertellen een gastheer of -vrouw in anderhalf uur ononderbroken hun verhaal, gelardeerd met muziek naar keuze. Deze aflevering werd gemaakt door dichter en acteur Ramsey Nasr.
Zonder vaste presentator, maar ongetwijfeld goed begeleid door de makers van Casa Luna, die dit van oorsprong Zweedse concept een Nederlandse variant hebben gegeven. Dat staat of valt natuurlijk met de gast en zijn verhaal.
Vanuit zijn rol als Dichter des Vaderland stelde Nasr de vraag aan de orde wat dat vaderland nu precies is. En wat betekent het nu dat je Nederlander bent? De vragen over identiteit houden hem op verschillende niveaus al langer bezig, niet in de laatste plaats doordat hij een Palestijnse vader en een Nederlandse moeder heeft. Hij laat zich prettig scherpzinnig uit over het debat ten aanzien van migranten.
Dat doet hij onder meer aan de hand van het werk en de biografie van de Russische componist Dmitri Sjostakovitsj (1906-1975). Wervelend en vol geestdrift vertelt Nasr over zijn liefde voor deze componist en diens benarde positie in het Stalin tijdperk. Maar ook door een voorschot te nemen op de toekomstige Nederlandse taal door een schitterende voordracht van zijn gedicht ‘Mi have een droom’, waarin Nasr de straattaal – let mi takki you 1 ding – vermengd met Nederlands in het Rotterdam van 2059.
Oranje-gevoel
Kortom, een uitzending om nog eens onder de aandacht te brengen of terug te luisteren. Nederland is prachtig, maar laten we wel kritisch blijven op de sentimenten uit de heffe des volks. Ook het beeld van dat zogenaamde ‘nuchtere Nederland’ is, zou je zeggen, wel aan duigen na die idiote vertoning van de huldiging van het Nederlands elftal met boottocht en op het Museumplein. Het ging toch om een klote wedstrijd en een verloren finale! Een toontje lager graag!
Nederland vliegt regelmatig uit de bocht. Zie die types uit Simpelveld (zomernummer Vrij Nederland) die achter Wilders aanhobbelen en liefst al die moslims zouden willen deporteren, maar er nog nooit één hebben gezien of gesproken.
Of de paniek op de Dam tijdens de dodenherdenking op 4 mei, waar Nasr over dichtte (uit ‘Een mooie dag om stilte te verscheuren’):
Vlak voor mijn voeten valt een hoogbejaarde
in zijn soldatenpak. Hij huilt. Ik kijk.
Waar alles mag, is ieder vogelvrij.
Terugluisteren
Luister deze uitzending terug.
Wie weet, kan ZomerNachten net als het Zweedse Sommar een mooie traditie worden, Het programma is al 50 jaar lang op de Zweedse Radio te horen en is zeer populair. Volgens de Casa Luna website is het een dagelijks programma en luisteren er 1 miljoen van de 9 miljoen Zweden.
