Wie vandaag de naam Martin Bril intypt in de zoekmachine wordt overstelpt door het aantal media dat zijn overlijden meldt. Terecht, zou hij zomaar kunnen zeggen.
Nederland neemt afscheid van een prachtige schrijver. Wie heeft niet regelmatig moeten lachen om zijn columns, boeken of stukken, of raakte soms overmeesterd door het soort ontroering die je ook – ik wel – bij Remco Campert kan hebben. Unieke man.
Vanochtend is Bril door dezelfde Campert betreurd met een eerbetoon op de voorpagina van de Volkskrant. De kracht van Bril is dat hij je door zijn observaties Nederland opnieuw leerde bekijken, is de strekking. Sowieso pakte de Volkskrant groot uit met dit nieuws. Ook heeft de krant een online condoleanceregister geopend.
Op de voorpagina van Bril’s website staat zijn gedicht ‘Bij de dood’ van vorig jaar juni:
BIJ DE DOOD
Meer nog dan een feit
Is de dood een zaak
Van horen zeggen,
Van praatjes en
Beschaamde gretigheid
“Heb je het al gehoord, die en die..”
“Uitzaaiingen overal, reddeloos.”
Dat werk
En in eerste instantie, zeg een half jaar
geleden, heeft die en die dan nog een
Jaar of twee, hooguit drie te leven –
Best lang, in feite, maar kort
Als je nog jong bent
De tweede instantie dient
Zich een maand of drie later aan:
Die en die gaat ineens
Heel hard achteruit
“Een half jaar nog op z’n hoogst.”
Het aftellen begint en een enkele grap valt:
Zul je net zien dat die en die iedereen overleeft
Maar nee, natuurlijk niet.
En dan is er de laatste fase: met die en die kan
Het nu iedere dag voorbij zijn
Een zekere stilte komt
Over het leven, tot
Genoemde dag een feit is
En enkel nog even
De eeuwige snik van
Een trombone klinkt
Rokjesdag
Geen idee of Van Dale het al heeft vastgelegd, maar de taal van Bril heeft in ieder geval het fenomeen ‘rokjesdag’ opgeleverd, waarvan hij jaarlijks zelf altijd weer mooi verslag van deed. Familie, vrienden en fans gaan hem enorm missen.
Sterkte allemaal.
