De muzikale reis van A Song Journey heeft een vervolg gekregen. In deel 2, Round the bend, nemen de heren van dit gezelschap ons mee in het Amerika van de hobo, de landloper. Niet verwonderlijk dat de blues daardoor sterker vertegenwoordigd is dan in deel 1, maar ook de ode aan het land van de grote droom ontbreekt niet.
De line-up is dezelfde gebleven. Schrijver en journalist Jan Donkers rijgt met korte verhalen en anekdoten de muziek aan elkaar. Edo Donkers, Abel de Lange en Louis ter Burg maken die muziek, die Americana waarin de ware geschiedenis van Amerika besloten ligt.
De cultuur van interne migratie in Amerika, die uit de verhalen van hobo’s en muzikanten spreekt, heeft vele oorzaken. In één van de verhalen van Donkers voert hij een merkwaardige oom op, oom Charlie. Die verwoordt een goede reden om te vertrekken uit een stad, aldus:
If you can’t move up, you can always move on.
Maar eerst komt de droom van het land, de zoektocht naar kansen. Dat was het startpunt van de reis van A Song Journey, deel 1. De teleurstelling en de treurnis zullen volgen.
Tot onderdeel van de droom behoort ook zeker Carolina In My Mind van James Taylor. Echt een prachtig nummer, dat in de voorstelling prachtig vertolkt wordt door Edo Donkers. Hier een uitvoering van de meester zelf.
Meer landlopers en blues in deze reis
Wat de muziek betreft was er in A Song Journey 1 meer folk en country te horen, met bijvoorbeeld Woody Guthrie nummers. Door de blik meer op de landlopers te richten. komt er vanzelf meer blues in. Je vertrekt niet omdat je het ergens gemaakt hebt.
Dat wordt overigens niet alleen in oude blues gevonden. Ook de ‘Deadheads’ komen voorbij, de rondreizende fans van The Grateful Dead. Of andere mafketels, zoals de mij onbekende Roky Erickson. Zijn muziek blijft in lijn met de traditie, maar de teksten ontsporen volledig, zoals in I walked with a zombie. Paranoia en godsdienstwaanzin horen bij het land.
Ook is muziek van muzikanten als Tom Waits en Shelby Lynne, waarvan ik ook fan ben, in ieder geval in de try-out in Holysloot vertegenwoordigd.
Maar terug naar de blues. In het playlist zijn Missisippi John Hurt en Robert Johnson opgenomen. Eerst John Hurt, een opname uit 1965, uit het programma Rainbow Quest met oa. Pete Seeger, die toen door de overheid in de ban was gedaan als communist.
[Update: video John Hurt verwijderd ‘wegens een auteursrechtclaim’?]
En blues gaat veel over seks, stelt Donkers tijdens de voorstelling. Come on into my kitchen gaat echt niet over een kopje koffie drinken. In een soort van gemompelde bijzin in een van zijn songs zingt Robert Johnson dat ‘juice is running down my leg’. We spreken van een jongeman (helaas ook jong gestorven) van incontinentie zal geen sprake zijn geweest.
Bewegende beelden zijn er niet, maar wel een aantal opnames. Hier het prachtige Rambling Om My Mind:
Mijn advies
Ga kijken! Zoek een tijd en locatie op de website van A Song Journey.
Eerder schreef ik dit over A Song Journey.
