Menig ouder kijkt toch met enige argwaan naar het internetgebruik van jongeren. Wat speelt zich nu af op websites als Facebook of via Twitter? Realiseren de jongeren wel wat ze voor digitale sporen nalaten? En hoe echt zijn die Facebook-vrienden eigenlijk?
De lange mars naar schone elektronen
In de laatste week van mijn vakantie kocht ik in Villefranche-du-Périgord de International Herald Tribune, dagvers en vaak erg goed. Een artikel over afval in China bracht me weer terug bij Hot, flat and crowded (2008) van Thomas L. Friedman.
De kijker als co-auteur
Door de mogelijkheden die internet biedt, is het vertellen van verhalen ingrijpend aan het veranderen. De rol van de kijker wordt, net als in games, steeds actiever.
Nieuwe sporen: uitbuiting coltanmijnen
Via de Twitscoop-site zag ik een twittervriend een YouTube-kanaal van het Pulitzer Center tippen, zodat ik van het online cafégeklets opeens in de werkelijkheid van Congo belandde. Over de coltanmijnen, grondstof voor de batterijen van ons aller mobieltjes.
Wie het niet doet, is gek
Uit Amerikaans onderzoek is gebleken dat het gebruik van sociale media door bedrijven in 2008 enorm is gestegen. Onder de 500 snelst groeiende bedrijven in de VS wordt bloggen, podcasten, sociaal netwerken, maar ook het gebruik van wiki’s en online video ingezet voor marketing en communicatie. Maar liefst 77% van deze bedrijven doet dat met ten minste één van deze middelen.